2814 LE MONITEUR UNIVERSEL

LE MONITEUR UNIVERSEL

No 218. Lundi, 6 Aout 1827. Τουλόν, 24 Ιουλίου. Απόσπασμα από ιδιωτική επιστολή. «Άφησα τον συνταγματάρχη Φαβιέρο στις 7 Ιουνίου, στο νησί της Αίγινας. Είχε φύγει από το φρούριο των Αθηνών στις 5 του ίδιου μήνα. Η Ακρόπολη των Αθηνών συνθηκολόγησε, όπως πληροφορούμαστε από τις εφημερίδες, εκκενώθηκε από τους Έλληνες και παραδόθηκε στους Τούρκους στις 5 Ιουνίου. Η φρουρά μεταφέρθηκε στο νησί της Σαλαμίνας με δύο πλοία από τον αυστριακό σταθμό και τέσσερα από το γαλλικό έθνος, συμπεριλαμβανομένης της φρεγάτας Syrene, που επέβαινε ο ναύαρχος Δεριγνύ, στον οποίο οφειλόταν η συνθηκολόγηση, που διαπραγματεύτηκε τις πιο ευνοϊκές συνθήκες που οι Έλληνες θα μπορούσαν να ελπίζουν. Η φρουρά, που αριθμούσε χίλιους οχτώ άντρες, γυναίκες, παιδιά και στρατιώτες, έφυγε με τα όπλα και τις αποσκευές της. Όλα έγιναν με μεγάλη τάξη. Δεν ακούστηκε ούτε ένας πυροβολισμός από καμία πλευρά. Ολόκληρος ο τουρκικός στρατός είχε εκδιωχθεί από τον σερασκιέρη, ο οποίος συμπεριφέρθηκε σε αυτήν την περίπτωση με μια πίστη που δύσκολα θα περίμενε κανείς από έναν ληστή που είχε λερωθεί από τόσες πολλές πράξεις απάτης και θηριωδίας... ...Όσο καταστροφική κι αν είναι για την Ελλάδα η απώλεια της Ακρόπολης των Αθηνών, που ήταν η λεωφόρος της Αττικής, η διατήρηση της φρουράς με όλα τα όπλα της δεν είναι λιγότερο σημαντική. Η ατυχής υπόθεση της 6ης Μαΐου και η εκκένωση της θέσης του Φαλήρου από τους Έλληνες, στις 28 του ίδιου μήνα, είχαν κάνει την κατάσταση του φρουρίου απελπιστική, διαψεύδοντας κάθε ελπίδα για βοήθεια από έξω. Μπορούσε να αντέξει μόνο για λίγο ακόμη, η φρουρά είχε έλλειψη νερού και κριθαριού. Το νερό είχε αρχίσει να τελειώνει και υπήρχε φόβος ότι η πηγή θα στεγνώσει το καλοκαίρι. Σε λίγες μέρες θα έφτανε στην ίδια ακραία κατάσταση με αυτή του Μεσολογγίου και θα αναγκαζόταν να εγκαταλείψει γυναίκες, παιδιά, γέρους και τραυματίες και να αναδυθεί με τα όπλα στο χέρι μέσα από δυνάμεις πολύ ανώτερες σε αριθμό. Σε μια τέτοια λοιπόν κατάσταση, τίποτα καλύτερο δεν θα μπορούσε να συμβεί στους Έλληνες από το να επιτύχουν μια συνθηκολόγηση όπως αυτή που τους παραχώρησε ο πασάς. Ήταν τόσο άπταιστος στις διαπραγματεύσεις του με τον Δεριγνύ, γιατί ήξερε ότι ο Ιμπραήμ Πασάς ερχόταν με σύντονες πορείες προς την Κόρινθο για να συναντηθούν στην Αθήνα, και φοβόταν ότι θα του ξαναέπαιρνε την τιμή της κατάληψης του τόπου, όπως στο Μεσολόγγι. Ο Ιμπραήμ είναι επίσης ανώτερός του, με την ιδιότητά του ως πασάς της Μέκκας.» 2ο, σ. 4. Στα γαλλικά.